Τα παιδιά χωρίζονταν σε δύο ομάδες και έριχναν την βρόχα-ξέρα. Κατόπιν χάραζαν ένα μεγάλο ημικύκλιο διαμέτρου 5-10 μέτρων στη ρίζα ενός τοίχου. Ο χώρος έπρεπε να είναι τόσος ώστε να χωράει μέσα ολόκληρη την ομάδα, για να χρησιμεύσει ως οχυρό των παικτών. Η ομάδα ορμούσε εκτός του μικυκλίου και καθένα βάδιζε κουτσό-κουτσό δηλ. μόνο πάνω στο ένα πόδι, συνήθως στο δεξί, κάποιες φορές όμως και στο αριστερό και καταδίωκε τους παίκτες της άλλης ομάδας. Αν έπιανε κάποιον τον χτυπούσε με τις γροθιές του, έπρεπε όμως να μην ακουμπήσει κάτω το πόδι που είχε στον αέρα, αλλιώς ο παίκτης της άλλης ομάδας τον έριχνε με το χέρι και τότε όλη η ομάδα έχανε. 

Το παιχνίδι αυτό παιζόταν συνήθως σε επίπεδο έδαφος, ήταν κυρίως άσκηση αντοχής και λίγο βάναυσο λόγω του γρονθοκοπήματος. Το σημαντικό ήταν ότι ο γρονθοκοπούμενος ανεχόταν τα χτυπήματα για να μην απομακρυνθεί από αυτόν που τον χτυπούσε, ώστε με την πρώτη ευκαιρία να τον κάνει να απομακρυνθεί από το ημικύκλιο ή να τον κάνει να πατήσει στο έδαφος. Αν το ένα παιδί πατούσε τελικά στο έδαφος και διέφευγε από το άλλο παιδί έπαινε τρέχοντας μέσα στο ημικύκλιο και τότε ή φώναζε "αμπαρώθηκα" ή άγγιζε τον τοίχο ή τον έφτυνε, ανάλογα με το τι είχαν συμφωνήσει στην αρχή του παιχνιδιού. Αν όμως έπιαναν τον διώκτη μέσα στο ημικύκλιο, τότε τον γρονθοκοπούσε όλη η ομάδα. 

Άλλος τρόπος. 

Η μια ομάδα που την αποτελούσαν τουάχιστον 10 παιδιά καθόταν σε απόσταση 60-80 βημάτων από την άλλη. Ο χώρος που θα έπαιζαν χωριζόνταν με μια μεγάλη γραμμή στα δύο. Σε κάθε τμήμα οριζόταν ένας ένα σημείο ως ορμητήριο και σε απόσταση 10-15 βημάτων έκα ακόμη σημείο ώς σταθμός των αιχμαλώτων. Το παιχνίδι ήταν καθαρά παιχνίδι δρόμου και παιζόταν ως εξής: Έβγαινε ένα παιδί από την α΄ ομάδ ακαι έφθανε μέχρι το όριο προκαλώντας την β΄ομάδα. Αμέσως έβγαινε ένα παιδί από τη β΄ομάδα και κυνηγούσε το κυνηγούσε. Αμέσως έβγαινε ένα ακόμη παιδί από την α΄ ομάδα και κυνηγούσε αυτό της β΄ και από την β΄ακόμη ένα που κυνηγούσε αυτό της α΄ομάδας κ.ο.κ. Αν ένα παιδί άγγιζε ένα παιδί της άλλης ομάδας, τότε το αιχμαλώτιζε και το οδηγούσε στον σταθμό των αιχμαλώτων. Ακολουθούσε ο αγώνας για την απελευθέρωση των αιχμαλώτων. Αυτό γινόταν αν ένα παιδί άγγιζε ένα αιχμάλωτο παιδί από την ομάδα του. Η καταδίωξη έφθανε μέχρι το καταφύγιο της κάθε ομάδας όπου μπορούσε να αμπαρωθεί ο καταδιωκόμενος παίκτης. Στο τέλος του παιχνιδιού κέρδιζε η ομάδα που είχε τους λιγότερους αιχμαλώτους.