Σχεδίαζαν ένα κύκλο. Στη μέση αυτού του κύκλου υπήρχε μια τρύπα και γύρω γύρω υπήρχαν μικρές λακκούβες πάντα μία λιγότερη από τον αριθμό των παιδιών. Δίπλα στη μεσαία την τρύπα υπήρχε ένα κουτί ή κουκουνάρι που το έλεγαν "μπούκιο". Κάθε παίκτης κρατούσε μια βέργα. Πήγαιναν όλοι γύρω από τη μεσαία τρύπα, έξυναν με τις βέργες τους το χώμα και έλεγαν πολλές φορές "σουγλί-μουγλί", "σουγλί-μουγλί". Αμέσως έτρεχαν πίσω και προσπαθούσε ο καθένας να βάλει τη βέργα του σε μια από τις λακκούβες που υπήρχαν γύρω γύρω στον κύκλο. Κάποιος έμεινε έξω και τότε προσπαθούσε να βάλει με τη βέργα του το κουτί ή το κουκουνάρι δηλ. το "μπούκιο" στη μεσαία την τρύπα. Μόλις το έβαζε, τα άλλα παιδιά άλλαζαν θέσεις βάζοντας σε άλλη λακκούβα τη βέργα τους. Σ' αυτή την αλλαγή έτρεχε κι αυτός που ήταν μέσα να βάλει τη βέργα του σε κάποια λακκούβα οπότε έμενε άλλος χωρίς να βρει λακκούβα και καθόταν στη μέση. Αυτός ήταν ο κυνηγός.

Όταν αυτός που ήταν στη μέση προσπαθούσε να βάλει το "μπούκιο" στην τρύπα, οι άλλοι δεν τον άφηναν και προσπαθούσαν χτυπώντας με τις βέργες τους το "μπούκιο" να τον εμποδίσουν να πετύχει το στόχο του. Αμέσως μετά το χτύπημα πάλι έτρεχαν να βάλουν τις βέργες τους στις περιφερειακές λακκούβες. Φυσικά κι ο κυνηγός έψαχνε ευκαιρία να βάλει τη βέργα του σε κάποια από τις περιφερειακές λακκούβες όταν οι άλλοι ήταν απασχολημένοι να χτυπούν το "μπούκιο". Αν τα κατάφερνε τότε κυνηγός γινόταν αυτός που δεν εύρισκε θέση να βάλει τη βέργα του. Εδώ γινόταν και κάποια κόλπα αφού όταν κάποιος πήγαινε να χτυπήσει το "μπούκιο" για να ενοχλήσει τον κυνηγό κάποιοι άλλοι άλλαζαν θέσεις έτσι που η λακκούβα του να είναι πιασμένη από άλλο παιδί κι έτσι ο κυνηγός να ψάχνει που είναι η άδεια. Βέβαια αυτό ήταν και επικίνδυνο γι αυτόν που πήγαινε να παρενοχλήσει τον κυνηγό αφού μπορεί τελικά να μην εύρισκε αυτός την άδεια θέση για να βάλει τη βέργα του και να την έβαζε ο κυνηγός οπότε καθόταν αυτός στη θέση του. Το παιχνίδι συνεχιζόταν κι όλο και κάποιος έμεινε έξω.